йил
узоққа-узоқларга югурамиз, биз қўрққан нарсалардан қочамиз. сен мени танишни хоҳламайсан, менда эса барча сатримда мавжудсан. беш йилдан кейин мендан орзум нималигини сўрасанг, "билмайман" деб жавоб бераман. дўстларга ёрдам бериш кайф бермай қўйди, лекин бу қўл чўзиш тўхтади дегани эмас. муҳими тўрттаси ўзининг инсонларини топишди. бу йилни ёлғиз якунлаяпмиз, топаманда ўша биру олтмишимни. шинам муҳитда қолиб кеттим, иш уй иш бўлиб ҳеч ким билан ҳам кўришгим келмай қолди, лекин бу нотўғри. нима учун ишлаётганим эсдан чиқди. мен деярли йигирма беш, умримни иккидан бирини яшаб қўйдим, бироқ эрталаб хонасини йиғиштирмайдиганлар бунча кўп яшашига ҳам ишонмайман. ўлимимиз гўзал бўлиши керак, ҳаётнинг охирги икки ҳафтасида фақат уйдан ишга бориб келган бўлгим йўқ, ўлим эса доим эртага келади. бошимдаги очиқ жойни кўриб чандиқ деб ўйлашади, мен эса шунчаки ёмон сартарошман. инсонларни тез севиб қоламан ва менга берилган энг улуғ неъмати кимлардан кўнглим қола олиши, бўлмаса кўп қийн...